मुक्त वक्ता तरच मुक्त श्रोता

मुक्त वक्ता तरच मुक्त श्रोता
     शुकदेवजी राजा परिक्षितीला श्रीमदभागवत कथा सांगत होते
परिक्षिती सर्वांगाचे कान करून श्रवण करत होते
कथेचा सहावा दिवस पार पड़ला
तरीही राजा परिक्षितीला स्वशरीराचा मोह सुटत न्हवता
शुकदेवजी राजा परिक्षितीला एक कथा सांगतात
फार दिवसापुर्वी ऐक राजा जगंलात शिकारीसाठी गेला असता वाट चुकला
बघता बघता काळोख पड़ला
रात्र पड़ली होती
त्या राजाने
थोड़ावेळ इतरत्र शोध घेतल्यावर दुरवर जगंलात एका झोपडीत दिवा लागलेला दिसला
राजा तिथे पोहचला
व
बघतो ते ति एक आजारी पारध्याची झोपड़ी होती
तो पारधी वृद्धापकाळाने थकलेला वाटत होता
तो चालूही शकत न्हवता
त्याची मलमुत्राची व्यवस्थाही तिथे जवळच केलेली होती
व
उदरनिर्वाहासाठी मृतजनावंराचे मांस तिथे झोपड़ीतच एका दांड्याला अड़वलेले होते
तिथे पारध्याची झोपड़ी अतिशय घाणेरड़ी व दुर्गंधीयुक्त आणि अंधारामय होती
त्या राजाने आजारी असलेल्या पारध्याला एक रात्र तिथे रहाण्याची परवानगी मागितली
तेव्हा तो पारधी म्हणाला
सरकार!
आपन इथे राहू शकणार नाही.
तेव्हा राजा म्हणाला
आजच्या रात्रीचा प्रश्न आहे
मी सकाळी सुर्योदयापुर्वीच निघून जाईल
असे म्हणून तो वाट चुकलेला राजा तिथे त्या झोपडीतच थांबला
परिक्षिती शुकदेवजिंना म्हणाले
मुनीवर!
तो राजा मला मुर्ख वाटतो....
तेव्हा शुकदेवजी म्हणतात
परिक्षिती!
तो मुर्ख राजा आपनच आहात...
या नश्वर असलेल्या शरीररूपी मलमुत्राच्या पिशवीची आपणास गेले सहा दिवस श्रीमदभागवत कथा ऐकताय तरी आसक्ती सुटत नाही????

कथा सागंणारे शुकदेवजी होते
ज्याच्यां अगांवर साध वस्रही न्हवते
व
मरणाच्या भितीने
ऐकणारा राजा परिक्षिती होता
बरोबर कथेच्या सातव्या दिवशी परिक्षितीला आत्मज्ञान झाले
व शारीरिक बधंनातुन मुक्त होण्यास तयार झाला
संत महात्म्ये म्हणतात
श्रवणे परिक्षिती तरला भुपती!साता दिवसा मुक्ती झाली तया!!
आपल बरयं बुवा
कितीही कथा ऐका?
कोणाचंही ऐका?
आपन मात्र जैसे थे.....
तुका म्हणे असता जैसे तैसे बरवे
जय मुक्ताई
https://m.facebook.com/ChaitannyachaJivhala/